یخ میکنم و به خود می پیچم از سرما ، دلگیرم از آدم ها
قلبم میان سینه می گیرد، از این بی تفاوت بودن ها
خسته و نگران از فردا، در تکاپوی این روزها
می دهم به خود امید و نوا، که مرا خواهد دید خدا
در میان آدم ها
من ملول و خسته نمی مانم در میان این دنیا
چون به خود می بینم شوق رسیدن به بهترین ها
با سلام
شعر بسیار زیباییه
فکر میکنم قالب وبتون به هم ریخته
سلام
حتما چک میکنم
ممنون
سلام
شما هم لینک شدید.
ممنون
