یخ میکنم و به خود می پیچم از سرما ، دلگیرم از آدم ها
قلبم میان سینه می گیرد، از این بی تفاوت بودن ها
خسته و نگران از فردا، در تکاپوی این روزها
می دهم به خود امید و نوا، که مرا خواهد دید خدا
در میان آدم ها
من ملول و خسته نمی مانم در میان این دنیا
چون به خود می بینم شوق رسیدن به بهترین ها
وقتی که درونت پر میشه از سوال های بی جواب ...
وقتی شب ها آسودگی میشه واست یک رویا ...
اونوقته که آرزوت میشه روزهای پر
تکرار و تکرار و تکرار ...
کوله بارت را بر میداری و میروی
آنقدر دور که نسیم هم دستانش به آسمانش نمی رسد
بعد مینشینی و او را صدا میزنی
خون بر دل داری و اشک از دیده روان میداری
سرگذشت روزها را باخود مرور میکنی
و یکجا میابی اویی را که نیافته بودی
میابی و میخوانیش به عشق
تو از متن کدوم رویا رسیدی
که تا اسمت رو گفتی شب جوون شد
که از رنگ صدات دریا شکفتو
نگاه من پر از رنگین کمون شد
تو از خاموشی دلگیر رویا
صدام کردی صدام کردی دوباره
صدا کردی منو از بغض مهتاب
از اندوه گل و اشک ستاره
صدام کردی صدام کردی نگو نه
اگر چه خسته و خاموش بودی
تو بودی و صدای تو صدام زد
اگرچه دور و ظلمت پوش بودی
تو چیزی گفتی و شب جای من شد
من از نور و غزل زیبا شدم باز
تو گیج و ویج از خود گم شدن ها
من از من مردم و پیدا شدم باز
از این تک بستر تنهایی عشق
از این دنج سقوط آخر من
صدام کردی که برگردم به پرواز
به اوج حس سبز با تو بودن
صدام کردی که رو خاموشی من
یه دامن یاس نورانی بپاشی
برهنه از هراسو تازه از عشق
توی آغوش جان من رها شی
صدام کردی صدام کردی نگو نه
اگر چه خسته و خاموش بودی
تو بودی و صدای تو صدام زد
اگرچه دور و ظلمت پوش بودی
تو چیزی گفتی و شب جای من شد
من از نور و غزل زیبا شدم باز
تو گیج و ویج از خود گم شدن ها
من از من مردم و پیدا شدم باز
صدام کردی صدام کردی نگو نه
اگر چه خسته و خاموش بودی
تو بودی و صدای تو صدام زد
اگرچه دور و ظلمت پوش بودی
تو چیزی گفتی و شب جای من شد
من از نور و غزل زیبا شدم باز
تو گیج و ویج از خود گم شدن ها
من از من مردم و پیدا شدم باز